Beïnvloedt jouw geboortetrauma de manier waarop jij in het leven staat?

Het nieuwe

Later gaan deze een rol spelen bij elk nieuw begin, bij jouw houding ten aanzien van het leven zelf, en bij jouw vermogen om het leven te creëren zoals je het hebben wilt. Daarom zie je de manier waarop je dingen initieert, aan dingen begint, het nieuwe tegemoet treedt, vaak weerspiegeld in je geboorte.Wanneer je problemen hebt met het opstarten van iets nieuws, zoals een cursus, een baan, het opzetten van een praktijk, denk dan eens aan wat je weet van jouw geboorte.

Hier zijn een paar soorten geboortetrauma en hun mogelijke effecten op jouw levenshouding:

Navelstreng baby: ik ben bang om te leven

Bij mensen die als baby met de navelstreng om hun nek ter wereld zijn gekomen, vooral als ze het flink benauwd hebben gehad, zie je vaak angst om aan iets nieuws beginnen.

Zij associëren iets nieuws beginnen, of zelfs het leven zélf onbewust met doodgaan. Ze schromen vaak voor verandering zonder te weten waarom. Onbewust kunnen ze verandering en een nieuw begin gaan afhouden.

Cycli

Maar het leven is cyclisch van aard. We worden op allerlei manieren voortdurend geboren, ontwikkelen iets nieuws, wat vervolgens afloopt en ‘’sterft’’ zodat er een nieuw begin kan plaatsvinden. Wij zijn voortdurend aan het veranderen. Elk project, elke levensfase heeft een begin, een periode van groei en een einde, een symbolische ‘’dood’’ gevolgd door weer een nieuwe ‘’geboorte’’.

Voor deze mensen is het belangrijk zich te realiseren dat het einde van iets altijd gevolgd wordt door de geboorte van iets nieuws. Dat iets nieuws beginnen veilig is. Uit angst voor het nieuwe neigen ze naar stagnatie – maar stagnatie is juist dodelijk! ‘’Sterven’’ en een nieuw begin is een onderdeel van het natuurlijke groeiproces en leidt tot nieuwe groei!

Couveuse baby: ik sta er alleen voor

Gelukkig zijn er steeds meer mogelijkheden gekomen voor ouders om contact te hebben met de baby als die tijdelijk in een couveuse moet verblijven. Maar zeker in de jaren zestig, zeventig en tachtig van de vorige eeuw was dit nog niet gemeengoed. Voor baby’s is de overgang van het warme, intieme contact met moeder in de baarmoeder en de overgang naar een plexiglazen kistje, vaak met allerlei slangetjes en monitors en medische handelingen, een gruwel. Ze begrijpen niet wat er aan de hand is. Ze voelen zich vaak enorm in de steek gelaten. Angstig. En personeel is niet altijd sensitief genoeg om baby’s gerust te stellen – ‘’ze vergeten het toch wel.’’ Nee, dat doen ze niet. Alle angst, vertwijfeling, eenzaamheid en pijn worden in hun cellen opgeslagen.

Dissociatie

Voor couveuse baby’s is de onbegrijpelijke overgang vaak zo traumatisch dat ze ‘’uitchecken’’: ze gaan dissociëren. Ze ontwikkelen later in hun leven vaak moeite met intieme relaties, met vertrouwen, met aarding. Ze zijn het zo gewend ‘’eruit te schieten’’ als het spannend wordt. En omdat verdedigingsmechanismes hun eigen probleem veroorzaken, hebben ze vaak moeite met relaties door overtuigingen als ‘’Ik sta er toch alleen voor.’’ ‘’ De wereld is kil en koud en iedereen laat me in de steek’’ en zelfs ‘’Ben ik niet goed genoeg?’’

Overtuigingen

Omdat overtuigingen als ‘’selffulfilling prophecies’’ gaan werken is het erg belangrijk de eenzame baby uit de couveuse te gaan halen, haar vertrouwen te herwinnen en te koesteren. Gelukkig zijn er vele therapeutische manieren waarop je dit kunt doen.

Keizersnede baby: ik kan het niet zelf

Soms is het helaas nodig: een bevalling die niet goed verloopt en een ingreep van buitenaf. De baby die bezig is met het baar buiten treden ervaart dat moeder niet echt meer bij de geboorte aanwezig is, bijvoorbeeld door medicatie of dissociatie. Het natuurlijke geboorteproces wordt onderbroken. Medisch personeel grijpt in met de overtuiging dat de baby anders niet overleeft.

Alleen

Als baby kan je hierdoor gaan geloven dat moeder er als het erop aankomt niet voor haar is. Dat de baby het niet zélf niet kan. Dat ze assistente van buitenaf nodig heeft om te ‘’overleven’’ of iets voor elkaar te krijgen. Afhankelijk van de reden van de keizersnede en de hoeveelheid angst, stress en onrust die erom heen ervaren wordt, kan de baby er diverse overtuigingen aan overhouden.
Soms neemt ze bijvoorbeeld een beladen overtuiging van een arts over die denkt: ‘’Het moet NU, anders gaat ze dood.’’ Dat is een overtuiging die veel onrust en stress kan opwekken bij elk nieuw begin, maar je paradoxaal kan lamleggen ‘’want moeder/baby kan het niet zelf’’. Ook dit soort overtuigingen zijn met diverse therapieën en transformatieprocessen gelukkig op te lossen. Dan kun je ervaren dat je het wel degelijk zélf kan, in je eigen tempo!

De opgewekte bevalling: ik word opgejaagd

Tegenwoordig zie ik het steeds vaker: bevallingen die worden ingeleid met weeën-opwekkers. Drugs die ervoor zorgen dat het geboorteproces op gang komt op een bepaald moment. Soms is er een medische noodzaak voor. Bij voorbeeld wanneer de bevalling te lang duurt en het gevaarlijk wordt voor moeder of baby. Maar helaas worden deze middelen ook wel eens ingezet omdat het wel zo makkelijk is voor de behandelaren. Omdat het makkelijker in de agenda past.

Vertrouwen

Ook zie je hier soms net als bij de keizersnede dat baby ervaart dat men geen vertrouwen heeft in haar eigen vermogen op het juist moment te doen wat er nodig is. Dat er geen vertrouwen is in het natuurlijke proces, de natuur, de baby.

Stress

Wat ik ook vaak zie bij mensen die met weeën-opwekkers zijn ingeleid: dat de baby ervaart dat ze gigantisch wordt opgejaagd. De weeën-opwekkers gaan immers via de navelstreng ook háár bloedstroom in. Ze ervaart de medicatie als een soort shot van cocaïne. Enorme stress is

het gevolg. Deze onrust, vooral bij het initiëren van nieuwe dingen, kan mensen nog decennia na de geboorte blijven achtervolgen. De energie van de weeën opwekkers plus de eventuele stress van artsen, verpleegkundigen of vader en moeder ontladen in therapie geeft vaak rust en de mogelijkheid in eigen tempo aan het nieuwe te beginnen.

Natuur

Bij zowel de keizersnede als de ingeleide bevalling kun je gaan geloven:Mijn natuurlijke ritme wordt niet gerespecteerd, er is geen vertrouwen in mij, ik word opgejaagd… en dus is het niet veilig dingen op mijn eigen tijd te doen, in de flow, op mijn eigen manier.

Oerkracht

Omdat je als baby nog enorm open staat voor alle invloeden van je omgeving, van de gevoelens en niet-opgeloste trauma’s van je moeder tot de onzekerheid van een coassistente die bij de bevalling aanwezig is, is het van groot belang deze invloeden later los te laten en je weer te verbinden met je oerkracht als incarnerende ziel en als baby.
De kwaliteiten die jij als ziel meebracht kunnen soms achterblijven door een moeilijke bevalling waarbij je ‘’eruit schiet’’, en het is van groot belang deze terug te halen. Jouw oerkracht als baby, die heel goed weet wat ze moet doen om ter wereld te komen terug halen, geeft je ook de zekerheid die je nodig hebt om dit aardse leven aan te kunnen.

Liefdevolle opvang

Juist omdat de geboorte zo’n belangrijk en bepalend moment is in je nieuwe incarnatie, is de manier waarop die wordt begeleid van het grootste belang. Gelukkig kunnen de effecten van een moeizame bevalling grotendeels worden geneutraliseerd door een liefdevolle opvang door de ouders daarna.

Heling