Wij mensen zijn geneigd om pijn uit de weg te gaan en plezier op te zoeken. Het is waarschijnlijk geboren uit instinct: elk organisme vermijdt pijn om te overleven, en dat is maar goed ook. Stel je voor dat de pijnreflex niet zou werken als je je hand per ongeluk in het vuur stak?
We hebben ook de neiging ontwikkeld om emoties die wij als pijnlijk ervaren weg te stoppen en naar het onbewuste te verbannen: emoties als woede, jaloezie en angst bijvoorbeeld.
In de meeste situaties is het echter raadzaam pijnlijke emoties niet uit de weg te gaan maar ze bewust onder ogen te zien. Het komt voor dat mensen jarenlang hun emotionele pijn ontkennen en wegdringen, omdat hun angst voor verandering groter is dan de pijn. Maar voor het wegdringen van emotionele pijn betalen zij uiteindelijk een hoge prijs.
Juist in de spirituele wereld bestaat nogal eens de neiging alles wat niet licht, leuk en liefdevol is uit de weg te gaan en zelfs te ontkennen.
Maar alles wat naar het rijk van het onbewuste wordt verbannen kan een eigen leven gaan leiden: dan beheerst onze angst of woede ons, en stuurt jaloezie onbewust ons gedrag, in plaats van dat wij groeien in bewustzijn en kunnen kiezen waar we ons door laten leiden.
Zoals de beroemde droomtheoreticus Jung zei: “Men wordt niet verlicht door zich figuren van licht voor te stellen, maar door het duister bewust te maken.” C.G. Jung
Wanneer wij pijnlijke en verdrongen kwesties niet onder ogen zien of kunnen zien, komen de schaduwpaarden van het onbewuste langs om ons een handje te helpen: de nachtmerries.
Het klinkt misschien vreemd, maar als therapeut wordt ik altijd erg enthousiast als een cliënt nachtmerries aandraagt.
Natuurlijk is het hebben van nachtmerries niet leuk. Maar nachtmerries zijn een ware goudmijn voor genezing. Ze laten ons precies zien waar de pijn en de angst zitten, waar de plekken zitten waar wij nog heling nodig hebben.
En veel nachtmerries geven ons tevens de sleutels aan die voor die genezing nodig zijn.
Wanneer je wakker wordt uit een nachtmerrie, is de kans groot dat de droom nog niet ‘af’ is. Vaak schrikken we wakker op een punt in het verhaal dat we moeilijk onder ogen kunnen zien. Maar als je de nachtmerrie durft te volgen, draagt ze vaak vanzelf de oplossing voor je angst aan.
Zo had een therapiecliënt een nachtmerrie waarin iedereen in zijn geboortestad werd aangevallen en vermoord door demonische monsters. Een deel van hem probeerde met trucjes te ontsnappen en hijzelf wilde als held optreden door anderen te redden, maar de monsters kregen hem ook te pakken en doodden hem.
In de droomwandelsessie had hij de moed om bron van de monsters op te zoeken. Het bleek tot onze verbazing Aartsengel Michael: hij had de monsters gestuurd om hem lessen te leren over zijn eigen mannelijke kant.
De ontmoeting met Aartsengel Michael was indrukwekkend en ontroerend en bracht hem stevig in verbinding met zijn kracht: de innerlijke held, die noch een façade op hoeft te houden, noch anderen hoeft te ‘redden’ om zijn eigen zelfvertrouwen op te krikken, maar rustig in zijn eigen kracht staat. Op dit punt van de sessie aangekomen, had hij onbewust de houding van een krijger in rust aangenomen: zijn rug recht, zijn gezicht sereen, zijn handen gevouwen op de knop van een symbolisch zwaard.
Als je je nachtmerrie onder ogen durft te zien en de weg door het duister durft te volgen, leidt je schaduwpaard je naar je belangrijkste angst of pijn, en daarmee naar je grootste potentieel voor genezing.
Deze column van Wendy werd eerder gepubliceerd in Paravisie
